بسیاری از افرادی که همیشه دیر به قرارها میرسند، صرفاً بینظم یا بیتوجه نیستند. پژوهشهای روانشناسی نشان میدهد این رفتار در برخی افراد به پدیدهای به نام «کورزمانی» مربوط است؛ حالتی که در آن فرد درک دقیقی از گذر زمان یا مدت واقعی انجام کارها ندارد. این مسئله بهویژه در افراد مبتلا به اختلال کمتوجهی–بیشفعالی (ADHD) شایعتر است و باعث میشود زمان را خوشبینانه تخمین بزنند یا متوجه نشوند انجام یک کار ساده چقدر طول میکشد.
به گفته متخصصان، دیر رسیدن میتواند ریشه در تفاوتهای عصبزیستی مغز داشته باشد؛ تفاوتهایی که مدیریت زمان، تغییر بین فعالیتها و اولویتبندی را دشوار میکند. در چنین شرایطی، فرد ممکن است همزمان چند کار را شروع کند یا متوجه نشود که باید زودتر آماده حرکت شود. این موضوع معمولاً ناخودآگاه است و فرد حتی با وجود نیت خوب، باز هم دیر میرسد و تصور میکند «هنوز وقت هست».
کارشناسان برای مدیریت این مشکل راهکارهای عملی پیشنهاد میکنند. یکی از آنها «ممیزی زمان» است؛ یعنی ابتدا زمان انجام یک کار را حدس بزنید و سپس زمان واقعی آن را اندازه بگیرید تا ساعت درونی شما دقیقتر شود. اضافه کردن ۱۰ تا ۱۵ دقیقه فاصله بین کارها، تنظیم زنگ یادآوری، نوشتن فهرست کارها و پایبندی به روالهای ثابت هم میتواند به کاهش استرس و جلوگیری از دیر رسیدن کمک کند. خبر خوب این است که با تمرین و آگاهی، حتی الگوهای قدیمی هم قابل تغییرند.